Over de gevangenismoord en een probleem wat DJI niet onder controle lijkt te krijgen, verdovende middelen in de gevangenis.
Met deze blog laat de zitting van gisteren zien vanuit mijn perspectief. Gisteren heb ik uitgebreid op Twitter de inhoudelijke behandeling aan bod laten komen. De tweets zijn hier te vinden.In de Utrechtse rechtbank is gisteren de inhoudelijke behandeling geweest van de zaak die bekend staat als de Gevangenismoord. De verdachte, Oswald D. (31) heeft in 2013 een andere gedetineerde doodgestoken in de P.I. Nieuwegein dit nadat hij was overgeplaatst voor eveneens een steekpartij in P.I. Zwaag.Voor de zitting begint is besloten dat de families als eerste naar binnen gaan, daarna de advocaten en overige aanwezigen. In de hal voor zittingszaal I op de 4de verdieping van het gerechtsgebouw nemen medewerkers van de advocaat van de verdachte, mr. Willem Jan Ausma, de pleitnotitie door waardoor mij al vroegtijdig duidelijk is dat er een noodweer verweer gaat komen. Niet handig om dit in de hal van een gerechtsgebouw te doen wetende dat er ook pers in de wachtruimte zit. Als vervolgens ook de advocaat van de familie van het slachtoffer, mr. Yehudi Moszcowicz, binnenkomt dan zijn we compleet en kan de bode de zaak uitroepen en kunnen we naar binnen.Wat opvalt is de aanwezigheid van de parketpolitie, doorgaans als een verdachte in voorlopige hechtenis zit dan zijn er 2 medewerkers in de zaal, bij uitzondering 3. Dit maal lopen er 3 medewerkers boven als we de zaal inlopen. Als vervolgens iedereen zit is het de beurt aan de verdachte, wederom met 3 medewerkers van de parketpolitie, wat het totaal aantal medewerkers op 6 brengt. Een ongekend hoog aantal wat hoogstwaarschijnlijk alles te maken heeft met de gewelddadigheid van de verdachte.Zonder een blik in de zaal gaat Oswald, bijnaam Rasta, onderuitgezakt zitten, gekleed in een trainingspak. Hij is overgebracht vanuit de P.I. Vossenveld te Vught waar hij sinds het incident in Nieuwegein zit. De laatste pro-forma zitting op 13 januari is door de verdachte gemist omdat hij niet was aangevoerd vanuit de P.I. tijdens deze zitting is aangekondigd dat hij er vandaag wel zou zijn en een verklaring zou afleggen over hetgeen gebeurd zou zijn in de P.I. Zwaag en in de P.I. Nieuwegein. Beide zaken werden gelijktijdig, gevoegd, behandeld.De zaal zit vol, vol gebroken mensen die hun zoon, broertje, neefje missen, vol verdriet, onbegrip en ingehouden woede dit is zonder twijfel de meeste beladen zitting die ik tot nu toe heb bijgewoond. Tot ergernis van de familie is de verdachte bij herhaling niet te verstaan wat onrust op de tribune tot gevolg heeft. De voorzitter en oudste rechter vragen de verdachte bij herhaling meer naar voren te komen en beter in de microfoon te praten zodat hij verstaanbaar is. De verdachte is door de voorzitter gevraagd naar voren te komen om een foto van een steekwapen te bekijken welke gebruikt zou zijn bij de steekpartij in de P.I. Zwaag. Op dat moment staan ook 3 medewerkers van de parketpolitie op om met hem mee te lopen. Het maakt indruk, het geeft voor mij aan hoe gevaarlijk en gewelddadig de verdachte geacht wordt te zijn.Tijdens de behandeling van de zaak geeft de verachte bij herhaling niet echt antwoord op vragen van de voorzitter. Wel geeft hij tot irritatie van de familie van het overleden slachtoffer aan dat hij het er ook moeilijk mee heeft en er daarom moeilijk over kan praten, de voorzitter geeft aan dat achter hem heel veel mensen zitten die het er moeilijk mee hebben. De zus van het slachtoffer leest een verklaring voor namens de familie, iets wat steeds vaker gebeurd in Nederland sinds de invoering van het spreekrecht, de zogenoemde slachtofferverklaring. De verklaring leest ze emotioneel voor, tranen bij de zus, tranen op de tribune. De verklaring is sterk en de zus ook, als ze aangeeft dat niemand het recht had het leven van haar broertje te stoppen kijkt ze de verdachte recht aan. Hij kijkt haar ook aan, een indringend moment. Als de voorzitter vervolgens vraagt wat de verdachte vindt van de verklaring dan geeft hij aan dat hij het moeilijk vind. Na de slachtofferverklaring geeft de advocaat van de verdacht aan dat hij een brief heeft ontvangen van de zus van de verdachte waarin ze haar medeleven uit aan de familie van het slachtoffer, de brief zal niet inhoudelijk worden besproken maar word overhandigd aan de officier, leden van de rechtbank en aan de advocaat van de familie van het slachtoffer.Na een lange zitting komt de strafeis van de officier van justitie ; 20 jaar moet de bij herhaling gewelddadige Oswald D. de cel in wat haar betreft om de samenleving maximaal te beschermen. Uitspraak 24 april.Waar ging het in deze zaak nu eigenlijk om? Wat was de reden voor de steekpartijen in beide P.I.’s? Dit zijn toch plekken waar mensen die een straf moeten uitzitten, preventief gehecht zijn of zoals in mijn geval als gijzeling (dwangmaatregel) zitten geacht worden veilig te zijn, immers je zit in “huis” bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Waarschijnlijk voelt u het al aankomen, het ging om drugs. Beide incidenten gingen om de betaling van geleverde drugs. Ja dat klinkt misschien gek voor de leek die nog nooit in een P.I. is geweest of voor de mensen die denken dat het een soort 1 ster Van der Valk is. Niets is minder waar. De gevangenis is een plek met een eigen systeem, een eigen code….een gevaarlijke plek waar je als mens niet graag wilt zijn. Medicatie om in slaap te komen zoals bijvoorbeeld oxazepam en antipsychotica zoals seroquel worden hier gezien als handelswaar. Meer dan eens veinzen gedetineerden klachten om aan deze pillen te komen. Deze pillen verhandelen ze dan in bijvoorbeeld de arbeidszaal en als betaling krijgen ze er naast aanzien, telefoonkaarten of bescherming voor terug.Of iemand van buitenaf zorgt voor een betaling op de interne rekening van de leverende gedetineerde.Het is een probleem wat DJI ondanks allerhande maatregelen niet onder controle lijkt te krijgen. Ik heb het zelf meerdere malen meegemaakt, incidenten om drugs, het aangeboden krijgen van drugs. U moet weten het enige wat ik gebruik zijn medicijnen die ik voorgeschreven krijgen voor mijn eigen artsen die ik allen stuk voor stuk heel hoog heb zitten dus ik heb totaal geen belang bij drugs in een gevangenis. In de eerste instantie krijg je het in je zak gestopt in de arbeidszaal als een soort teaser, je krijgt 1 pil gratis en je weet meteen dat je het bij die persoon kan krijgen. Vervolgens zie je heel de meute gedetineerden als beren op honing duiken als ze weten dat de dealer weer nieuwe pillen of zelfs hash heeft. Daar ging het in deze zaak ook om, hash. Zodra de boodschappen geleverd zijn dan gaat iedereen naar de dealer om zijn spullen te krijgen en om af te rekenen met telefoonkaarten. Het klinkt vreemd een telefoonkaart als betaling voor drugs maar bellen in de gevangenissen is onnoemelijk duur en mensen willen toch contact met elkaar, want wat iemand ook heeft gedaan het blijft een mens met gevoelens en behoeften. Toen ik gegijzeld was heb ik meegemaakt dat er dreigementen waren,geweld als gevolg van het niet betalen of het foutief leveren of niet betalen. Dan ging een celdeur dicht en kwam iemand er een minuut of 10 later weer uit waarna de andere gedetineerde meestal een tijdje alleen op zijn cel bleef. Ook is er wel eens betaald met telefoonkaarten die al leeg waren en waar een nieuwe kraslaag op was geverfd bij het tekenklasje. Met andere woorden, dealer krassen, krassen, krassen….bellen….kaart leeg. De gedetineerde die met de lege kaarten had betaald is nooit meer op de arbeid gekomen en is overgeplaatst naar een andere afdeling.Je mond open doen tegen een PIWer (Penitentiair InrichtingsWerker) is not done en komt je op nog meer onrust te staan. Zo was ook de verklaring van Oswald D. “je gaat niet naar ze toe, je wil geen verklikker zijn dus je lost het zelf op” En daar ging het om bij beide incidenten waar Oswald D voor terecht stond; Drugs. Kort door de bocht kan je stellen dat voor deze verdachte een mensenleven minder waard is dan een pakje hash. Een trieste maar helaas realistische conclusie. #detentie#drugs#gevangenis#PIW