In mei heeft het Europese Hof van Justitie bepaald dat mensen het recht hebben “vergeten” te worden. Hiermee gaf het hof antwoord op prejudiciële vragen, het komt erop neer dat mensen aan Google het verzoek kunnen doen gegevens te verwijderen. De uitspraak van het Hof is HIER te lezen.Op het eerste gezicht denkt de gemiddelde burger misschien “nou en?” maar in een tijd waarin sociale media een steeds grotere, zo niet een bepalende, rol in ons leven spelen is deze uitspraak eigenlijk iets wat onvermijdelijk was. Want laten we eerlijk zijn, in ons dagelijks leven maken we dagelijks gebruik van sociale media; Facebook en Twitter zijn denk ik de meest gekende. Maar wat, of beter gesteld, wie ook een grote rol speelt in ons dagelijks leven is zoekmachine Google.Denkt ik maar na; we willen iets opzoeken, we willen iets weten…..we tikken een zin in en voilá het antwoord staat op ons scherm. En precies in dat gemak schuilt ook het grote gevaar, want Google vergeet niets. Alles wat op het internet geplaatst is blijft daar, of we het nu leuk vinden of niet.Ik ben in het verleden veroordeeld voor strafbaren feiten. Dat is niet iets waar ik trots op ben en jaren geleden zou dat enkel en alleen aan het licht komen als ik een VOG nodig zou hebben als het al relevant zou zijn voor de beoogde functie. De laatste jaren krijg ik het echter continu terug geworpen, want het staat op Google. Mensen lezen iets, interpreteren het op een manier die ze gepast lijkt en er komt gedoe van. Het bevreemd me dat andere mensen die me totaal niet kennen denken te kunnen oordelen over je op basis van iets wat ze lezen over een verleden. Gek want daarbij denken ze er niet aan hoe ze het zelf zouden vinden, of hoe ze het zouden vinden als mensen zo zouden doen tegen hun partner, vader, vriend, vriendin. Ik heb niet veel met het geloof waarmee ik ben opgegroeid maar volgens mij was er iets met de zin; wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.Het blijft een vreemde gewaarwording om steeds je verleden tegen je te krijgen in het heden. Het heeft niets te maken met het weglopen voor wat gebeurd is maar de beperking in de kansen om door te gaan. Iets in lijn met mijn recente blog over resocialisatie. Google is in onze moderne tijd een extra straf geworden. En helaas zijn de gevolgen steeds groter. Ik merk het wel eens in dossiers die ik behandel maar vooral in vriendschappen en de liefde. Want onvoorwaardelijk bestaat schijnbaar niet meer. Verleden is zo belangrijk geworden door het almachtige Google terwijl het helemaal niet relevant is voor hoe je nu bent.Al vraag ik mezelf wel eens af als ik weet wat mensen over me zeggen; waarom zegt je dit? wat is je belang? ken je me? heb je met me gepraat? weet je wat voor mens ik ben? hoe ik als vriend ben? hoe ik als vader ben?Ik kon er een tijd niet wakker van liggen; als mensen naar tegen me doen, gaan ze een grens over dan onderneem ik stappen en verder leef ik mijn leven zoals ik dat wil. Ik weet dat ik goed ben in mijn opleiding, in het werk wat ik doe en dat ik een lieve vader en goede vriend ben. En dat is het enige wat echt belangrijk is….tenminste dat dacht ik………vraag me wel eens af hoeveel ik nog kan hebben op dat vlak. #EuropeseHofvanJustitie#Google#rechtvergetenteworden#resocialisatie